miércoles, 19 de abril de 2017

Kantu gregorianoa


Gregorio Magno Aita Santua musika asko lotu zituen; nagusiki, kantu galikanoa(Frantziakoa) eta erromako kantua eta horrela kantu gregorianoa lortu zuen. Berehala zabaldu zen erlijio arloan eta monjeak etab erabiltzen hasi ziren. Handik aurrera musika garrantzitsuenean bihurtu zen leku erlijiosoetan IX mendera arte.
Ezaugarriak:
· Elizaren kantu ofiziala zen.
· Bakarrik ahotsa erabiltzen da; hau da instrumentuak ez dira erabiltzen.
· Ahots bakarreko kantua da.
· Latinez abesten da elizaren hizkuntza ofiziala delako.

Kantu gregorianoko hainbat mota daude:
·Abeslarien egituraren arabera:
 “Antifonal”:  bi abesbatza txandakatzen ziren.
 “Responsorial”: Abesbatza eta solista aldizkatzen ziren.
 “Directa”: Beti abesten dute edo solista edo abesbatza.
·Letraren arabera:

 “Silabico”,“Neumatico” eta “Melismatico”.

4 comentarios:

  1. n general a un tipo de [[canto llano]], simple, [[Monodia|monódico]] y con una música supeditada al texto utilizado en la [[Liturgia católica|liturgia]] de la [[Iglesia católica]], aunque en ocasiones se usa en un sentido amplio o incluso como un sinónimo de canto llano.


    ResponderEliminar
  2. loool mekibokeee weon XDXD

    ResponderEliminar